12اردیبهشت روز بزگداشت مقام معلم، برای عده کثیری از معلمان با بیم‌‌ها و امیدهای بسیاری همراه است؛ از سویی مراسمی برای بزرگداشت معلم برپاست و از سویی دیگر مشکلات اقتصادی، تورم، توجه نکردن به منزلت آنان، این روز را در تقویم هر سال با پرسش‌های برای این قشر زحمتکش همراه می‌کند. به گزارش خبرگزاری خانه ملت،معلمان قشری هستند که بیشترین وقت خود را صرف آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان می‌کنند و نقش مهمی در درونی کردن ارزش‌های جامعه و همچنین در روند پیشرفت جامعه دارند، آموزش و پرورش زیر بنای توسعه هر جامعه‌ای محسوب می شود زیرا تربیت نیروی کار ماهر و خلاق از طریق آموزش صورت پذیر است.

در سال‌های اخیر شاهد اعتراضات معلمان نسبت به دریافت نکردن حقوق معوقه‌شان بودیم که با حاشیه‌ها و وعده‌های فراوان همراه بود بسیاری از مشکلاتی آموزشی و توسعه‌ای کشور به بهبود وضعیت معلمان و ارتقا کیفیت آموزشی دانش آموزان بستگی دارد.

تاکنون کارشناسان، معلم و دغدغه‌های معلمی را از منظر مسائل معیشتی و مادی نگریسته‌اند، در حالی که اگر یک‌بار به پای درد دل‌های این جماعت بنشینیم می‌توانیم مسائل و مشکلات جدی‌تر و مهم‌تری را بیابیم که تا به حال از آن غفلت شده‌؛ متناسب نبودن درآمد معلمین با میزان مسئولیت و تنشی که متحمل می‌شوند، صرفا می‌تواند یکی از این مشکلات باشد.


نباید تنها با این توجیه که معلمی شغل انبیاست، از توجه به نیازها و سختی‌هایی که معلمان تحمل می‌کنند چشم پوشید

از معلم انتظارات فراوان داریم، اما به انتظاراتش گوش فرا نمی‌دهیم از او تکلیف می‌خواهیم، اما به حقوقش کم‌توجهی می‌کنیم از او مسئولیت می‌خواهیم و بازخواستش می‌کنیم، اما دایره اختیار او را تنگ می‌کنیم. آینده‌سازان جامعه و تربیت و جامعه‌پذیر کردن آنان را به معلم می‌سپاریم و معلم را به امان خدا رها می‌کنیم.

مشکلات بسیاری گریبان‌گیر این قشر زحمت‌کش است که مهمترین آن را می‌توان مسائل مالی و تامین نشدن هزینه‌های معیشتی آنها دانست تنزل وضع اجتماعی حرفه معلمی نیز با کاهش نسبی قدرت خرید در ارتباط است؛ از طرفی دیگر می‌توان گفت مشکلات معلمان پیچیده و چند بعدی است؛ از یک سو تأمین مسکن، هزینه‌های معیشتی خانواده، تلاش برای کسب شغل دوم و از سوی دیگر کاهش منزلت اجتماعی و عدم قدردانی از خدمات و زحمات معلم، رضایت در حرفه معلمی را کاهش داده است.

در سال‌های اخیر افزون بر مشکلات مالی و کاهش قدرت مالی معلمان، وجود لوح‌های فشرده آموزشی و برنامه‌های آموزشی تلویزیون به خصوص در مقطع ابتدایی در کاهش منزلت معلمان بی‌تاثیر نبوده است.

همه این‌ها در حالی‌است که در فروردین‌ماه سال ۱۳۹۰ دولت اعلام کرد که حمایت از معلمان از دغدغه‌های دولت است. اما در عمل چیزی جز نارضایتی و مشکلات روزافزون این قشر، جلوگیری از فعالیت فعالان آنان، تلاش برای باطل کردن پرونده کانون صنفی معلمان و در کل عدم رسیدگی به قشری که مسئولیت تربیت آیندگاه را برعهده دارند نمی‌بینیم.

در این بین از نظر برخی نمایندگان مجلس تا به حال در زمان هدایت حمیدرضا حاجی بابایی، آموزش و پرورش از یک سو توانسته برخی از خواسته‌های معلمان را برآورده کند و از سوی دیگر حاشیه‌هایی را همراه این وزارتخانه کرده است، از آبان ماه سال ۸۸ حاجی بابایی با ۲۱۷ رای موافق مجلس، درحالی وارد بزرگترین وزارتخانه کشور شد برخی کارشناسان معتقد بودند او قرار است کشتی به گل نشسته‌ای را سکان‌داری کند، در همین ارتباط وزیرآموزش وپرورش بارها نسبت به بهبود وضعیت فرهنگیان قول‌هایی را مطرح کرد اما این قول و اجرایی شدن بعضی از آنها نیز نتوانست رضایت این قشر را به همراه داشته باشد و گاهی و بی‌گاه شاهد تجمع چندین باره معلمان و فرهنگیان در مقابل مجلس شورای اسلامی برای رسیدن به حق وحقوق‌شان بوده‌ایم.

اعتراض‌هایی که معلمان حق التدریس و ساعتی داشته‌اند تا تعیین تکلیف آموزشیاران نهضت سواد آموزی از جمله مواردی است که حاشیه‌های را برای وزارت آموزش و پرورش به دنبال داشته که همواره واکنش سرد حاجی بابایی را به دنبال داشته اشت.

با این وجود، نباید تنها با این توجیه که معلمی شغل انبیاست، از توجه به نیازها و سختی‌هایی که معلمان تحمل می‌کنند چشم پوشید زیرا اگر از معلم انتظار انجام کامل وظیفه و مسئولیت را داریم، باید در عوض به مسائل معیشتی او نیز توجه کنیم آری معلمی شغل انبیاست، اما انبیا نیز از جنس بشر بوده‌اند و آنها نیز نیازمند خوراک، پوشاک و مسکن بودند.

اگر شعار می‌دهیم که معلمی شغل انبیاست، باید این را نیز به خاطر داشته‌باشیم انبیا بر انسان منت گذارده‌اند در آیات وحیانی نیز حقی که آنان بر گردن ما دارند گوشزد‌ شده‌است، پس چرا از حق وارثان انبیا غافلیم؟

نکات ذکر شده تنها گوشه‌ای از اضطرارات و ملزومات معلمی است و مسائل بیشتری وجود دارد که این حرفه را هرچه بیشتر دشوار می‌کند. حال، می‌توانیم از خود سوال کنیم که آیا متحمل شدن این همه تعهد و صرف این همه انرژی با میزان حقوق و درآمد معلمان متناسب است؟

امید است که بزرگداشت معلمان به یک روز محدود نباشد و به یادی کهنه تبدیل نشود.